Ik heb het lang uitgesteld: fietsen met een accu. Maar net zoals met autorijden op batterijen, is er op een bepaald moment geen ontkomen aan. Mijn ‘maiden voyage‘ maakte ik op de  nieuwe Gazelle Ultimate C8+ HMB. Probeer daarna je eigen ouderwetse trapfiets nog maar eens. Kansloos.

Tweewieler afstoffen

 

Fietsen is een dingetje. Het is gezond, je blijft er fit van en ach, hoe vaak regent het nou werkelijk in Nederland? Toch is het voor mij niet altijd even vanzelfsprekend om voor een route van meer dan tien minuten fietsen de tweewieler af te stoffen. Zeker niet nu er drie enorme hellingen te nemen zijn om van mijn dorp naar de grote stad te komen. A2, Maximakanaal, verhoogde fietsrotonde. Oh ja, en altijd wind tegen. Geen idee hoe dat kan, maar het kan.

 

Voor een kleine boodschap in de stad is de motor of de auto daarom het meest aangewezen vervoermiddel. Maar gaat het over uit eten of een terrasje pakken – en daar gaat het vanzelfsprekend nogal eens over als de meest nabij gelegen stad ook nog eens de meest Bourgondische stad van het land is – dan is de fiets toch een zeer wenselijk vervoermiddel. Om de opgelopen calorietjes kwijt te raken. Bijvoorbeeld.

 

Junk

 

Bovenstaand scenario is nooit een probleem geweest, maar nu ik gereden heb met de Gazelle Ultimate C8+ HMB, staar ik met ontzetting naar mijn oude herenfiets waar de enige batterijen te vinden zijn in het voor- en achterlicht. Eerlijk gezegd vind ik dat Gazelle ons een Ultimate mee had moeten geven, want nu voel ik mij een junkie die moet scoren.

 

Echt waar? Ja. Echt waar! Maar waarom dan? Accufietsen – of zoals de markt het liever noemt: elektrische fietsen – zijn toch voor oude lui? Dat is toch voor mensen die niet bezig zijn met hun gezondheid? Voor zwakkelingen? Duhu. Die gedachten kunnen de prullenbak in. Om verschillende redenen:

 

Punt 1

 

De Gazelle Ultimate C8+ HMB ligt heel erg goed op het netvlies. Niks ouwe lui. Het is een supersportieve fiets, strak vormgegeven en geheel terecht bekroond met een prestigieuze, internationale designprijs (IF Design Award). Ik snap die jury wel. Het is een hebbeding vanaf het moment dat je hem ziet staan. Een fiets die helemaal bij de tijd is omdát hij van deze tijd is. Ontworpen vanaf een blanco vel papier met in het achterhoofd de modernste technologie: krachtige motor van Bosch (Active Line Plus, voor de kenner), hydraulisch bediende remmen, in het aluminium frame geïntegreerde lithium-ion accu, acht versnellingen om het jezelf makkelijk of moeilijk te maken en een display waarop je kunt kiezen voor vier ondersteuningsniveau’s, van eco tot standje raket. De waar mogelijk weggewerkte bekabeling maakt het prachtige, strakke plaatje compleet. Geen tierelantijnen.

 

Punt 2

 

Het sportieve uiterlijk van de fiets past helemaal bij het rijkarakter. Het frame is super stijf zodat je lekker scherp door de bocht kunt. Bovendien voelt de fiets hierdoor ook op hoge snelheid zeer stabiel aan en rij je onder alle omstandigheden heel comfortabel. En als we het dan toch over rijden hebben: in de zwakste ondersteuningsmodus, eco, kreeg ik het gevoel op een acculoze tweewieler te zitten. Ik moest best doortrappen. Totdat mijn ogen afgleden naar het lcd-scherm, waar het getal 21 prominent aanwezig was. Met de toevoeging km/u. Dat haal ik op mijn eigen fiets alleen met de tong op mijn schoenen. Dit is wat elektrisch fietsen zo mooi maakt: je moet best wel – een beetje – aan de bak, maar je schiet harder op. Zonder dat dat ten koste gaan van een workout. Zelfs al kies je de hoogste ondersteuning, turbo. Dan stijgt de snelheid naar 25 km/u, maar ben je nog altijd op een aangenaam tempo, met aangename krachtsinspanning aan het fietsen. Overigens is de 25 km/u wat het boekje zegt. Ik heb echter de 29 km/u op mijn schermpje aangetikt met de Shimano Nexus-versnelling op acht. Heerlijk. Beetje werken, maximaal genieten.

 

Punt 3

 

Een elektrische fiets koop je met name om gemakkelijker van A naar B te komen. Het scheelt een hoop zweet, maar zoals bij punt 2 al wordt genoemd: je benen blijven in beweging. Dus niks lui. Maar goed, ook geen Tour de France-achtige prestaties. Lekker fietsen, zo lekker zelfs dat ik mij kan voorstellen dat ik in de dagelijkse praktijk een elektrische fiets veel en veel vaker zou gebruiken. Meer kilometers maken dan ooit tevoren. Of ik ooit zo ver kom dat ik een lading in een keer oprij, omdat dit zo’n 150 kilometer is volgens de specificaties, dat durf ik niet te garanderen. Maar dat ik meer op de fiets ga doen, dat is zo klaar als een klontje. Laat dus maar doorkomen, die Gazelle Ultimate C8+ HMB. Ik ben om.

De Gazelle Ultimate C8+ HMB in volle glorie. Gazelle_Jerome Wassenaar.

Ruim drie mille

 

Nu alleen nog 3.299 euro bij elkaar verzamelen. Zeker niet weinig, maar gezien de prestaties én zijn coole uiterlijk zeker geen hoge prijs. Je krijgt er echt wat voor. En als je werkgever meewerkt, kun je hem natuurlijk leasen. Zeker als volgend jaar de nieuwe, prettige leasefietsregeling van kracht wordt en je slechts zeven procent van de nieuwwaarde als bijtelling krijgt.

 

HMB?

 

Overigens: de vraag waar de afkorting HMB voor staat, kwam even niet ter tafel tijdens de introductie van de fiets. Maar met een knipoog zou je kunnen denken dat het komt van het spierkrachtverhogende sportsupplement hydroxymethylbutyraat, oftewel HMB. Maar dit terzijde. Wil je meer weten over de nieuwe Ultimate C8+ HMB? Gewoon even op voorgaande link klikken! Maar let op: een gewaarschuwd mens telt voor twee. Als je een proefrit maakt, is daarna geen enkele non-accufiets nog goed genoeg.

Overzichtelijk display. Foto: Gazelle_Jerome Wassenaar.

Hydraulische remmen. Foto: Gazelle / Jerome Wassenaar.

Geen artikelen meer