Spoom!

De NS en ik zijn niet echt vriendjes. Mijn jaarlijkse diepte-investering in een kortingskaart doet misschien anders vermoeden, maar de kaart wordt met name getrokken voor het ophalen van testauto’s. Dus het OV-reizen dient een hoger doel.

Niet dat ik iets heb tegen openbaar vervoer. Behalve dan dat het duur en inefficiënt is. En dat je nogal nat en koud wordt als je staat te wachten tot een vervoersmodaliteit eindelijk voor je neus opduikt. Vandaag was weer zo’n dag. Kou en harde wind dreven mij richting bushalte die, volgens de 9292-app vier minuten lopen van mijn huis verwijderd is. Dat waren er bijna twaalf, maar omdat ik mijn buurt best wel ken, anticipeerde ik hier met succes op en was ik ruim op tijd om de te laat arriverende bus te halen. Die mij uiteindelijk wel bracht waar ik moest zijn: het lokale centraal station.

Spoom

Dat ik meestal de trein neem om testauto’s op te halen, zie ik als een reset-moment. Of meer zoals een spoom tussen voor- en hoofdgerecht: een middel om mijn smaak te neutraliseren. Als je van prijsvechter naar premium zakensedan moet in de testplanning – of erger: andersom – dan biedt de NS je alle gelegenheid om je neutraliteit te herwinnen. Na een ritje in een overvolle, te warme, te vochtige trein is elke auto een godsgeschenk. Hoe objectief wil je het hebben?

Brabants kwartiertje

Toch verrast de NS telkens weer: vandaag miste ik de trein zelfs. Figuurlijk dan, zelfs ondanks het feit dat ik bij aankomst de vorige trein nog kon halen. Deze had volgens het informatiebord namelijk een kwartier vertraging. Een NS-kwartier dat, zo bleek een paar minuten later, is alles ruimschoots voldeed aan de eisen van een doorgewinterd Brabants kwartiertje. Want op het moment van checken waren de vijftien minuten al uitgegroeid tot ruim twintig.

Kansloos

Die twintig werden er vijfentwintig, waarna werd gemeld dat de trein die officieel als volgende trein zou binnenlopen, kwam te vervallen. En de volgende ook. De trein daarna had meteen weer een kwartier vertraging goed te maken. Kansloos dus. Ondertussen stroomde het perron vol, omdat er ondertussen al drie treinladingen reizigers stonden te wachten op die ene trein. Tijd om de aftocht te blazen. Een spoom is lekker, maar niet met teveel mensen in een te drukke trein. Het zou bovendien mijn objectiviteit kunnen aantasten, want wat zou ik houden van de testauto die mij hierna weer naar huis mocht brengen. Daarom morgen nog maar eens een poging wagen.